Rozdział XIX

Przepraszam, że wczoraj nie było rozdziału, ale w ogóle nie miałam weny.

Niestety, ale nie wiem, czy będę w stanie wstawić ten specjalny rozdział 31, bo 1 września mam wesele i nie wiem czy się wyrobię, nie jestem też pewna tego czy rozdziały będą się teraz pokazywać bo będą u mnie goście, którzy przyjeżdżają na ten ślub. Ale w każdym razie postaram się dotrzymać obietnic.

Gdy się obudziłam z całej siły przytulałam się  do Shu. Z szafki nocnej wzięłam telefon aby sprawdzić godzinę, była 15:32. Miałam już odłożyć telefon gdy przyszło powiadomienie. Szybko otworzyłam nową wiadomość, która przyszła z nieznanego numeru.

Od: Nieznany

Do: Ja

15:32

Wyjdź na dwór i przyjdź do różanego ogrodu.

Nie byłam pewna od kogo otrzymałam tą wiadomość, ale postanowiłam to sprawdzić. Delikatnie odłożyłam rękę Shu i wstałam. Założyłam na siebie bluzę i ruszyłam w kierunku ogrodu. 

Zastałam tam osobę której najmniej się spodziewałam, owa osoba odwróciła się i uśmiechnęła się smutnie do mnie. 

-Myślałem, że nie przyjdziesz.-Powiedział Shiki. 

-Przestań się tak na mnie gapić i powiedz czego chcesz? 

-Strasznie się zmieniłaś. Zawsze byłaś taka urocza, a teraz stałaś się potworem. 

-Mówisz to jakbyś był o wiele starszy ode mnie, a tak na prawdę jesteś starszy tylko kilka miesięcy. Po za tym ciekawe przez kogo się taka stałam. Masz zamiar przyprowadzić tu resztę?- Na moje słowa chłopak głośno westchną i odwrócił się do mnie plecami. 

-Nie, z resztą nawet jakbym to zrobił to by cię nie poznali. 

-To niby jakim cudem ty mnie poznałeś?! 

-Gdyby nie twoje znamię na szyi to bym cię nie poznał. Wystarczy, że zakryjesz je jakimś kremem, czy co tam używasz. 

-Czemu to robisz? 

Shiki ponownie się do mnie obrócił i uśmiechnął się. 

-Bo znudziło mi się dokuczanie ci.- Na swoje słowa zaczął się śmiać jak na psychopatę przystało. 

- A tak w ogóle wiesz ile się nasłuchaliśmy o twoich wyczynach. Nikt nie mógł uwierzyć, że byłaś zdolna zrobić takie rzeczy. 

-Może kiedyś bym czegoś takiego nie robiła, ale tak jak powiedziałeś zmieniłam się w potwora. Ale teraz staram się to naprawić i znowu być taka jak kiedyś. Już od kilku lat udawało mi się, ale wczoraj znowu zrobiłam coś okropnego.- Starałam się powstrzymać łzy, ale tak jak za dawnych lat mi to nie wyszło i się rozbeczałam. 

Shiki zaśmiał się, podszedł do mnie i mnie przytulił. 

-Już przestań beczeć. 

-Wczoraj wielka nienawiść a dzisiaj już się przytulasz.-Powiedział wściekły Shu. 

Blondyn szedł z resztą rodzeństwa. Yui szybko podbiegła do mnie. 

-Widziałam jak wczoraj miałaś pełno ran na ciele, co ci się stało? 

-Nic Yui, ale dziękuję, że się martwiłaś. W końcu jesteś jedyną osobą która się o mnie martwią.- Shu spojrzał na mnie oburzony, szybko posłałam mu przepraszające spojrzenie. 

-Oj przestań robić dramy.- Powiedział poirytowany Shiki. 

-Co wy tu robicie?- Zapytałam Sakamakich. 

-Ja przyszedłem cię szukać bo nie długo szkoła i trzeba się przyszykować.- Odpowiedział blondyn. 

-My tylko poszliśmy za Shu.

 Najstarszy tylko przewrócił oczami i kazał mi pójść z nim, wspólnie wróciliśmy do pokoju. 

-Czyli co, już zakopałaś topór wojenny z Shikim? 

-Czy ja wiem, może mogę z nim teraz normalnie rozmawiać, ale nigdy nie wybaczę im tego co mi zrobili. 

-Długo się z nim znasz, i co rozumiesz przez im? 

-Proszę nie rozmawiajmy o tym. 

-No dobra, idź się przebrać bo za chwilę wyjeżdżamy. 

-Okej. 

Poszłam się ogarnąć i wszyscy pojechaliśmy do szkoły.